Huis, Thuis?

Deze week maakte ik iets geks mee, niet in persoon maar in mijn gedachten. Mijn terugkomst naar huis komt dichter en dichterbij en langzaam aan begin je dan wat na te denken. Het is nu ongeveer nog 3 maanden en dan sta ik alweer in Nederland. Dus na een week van nadenken is dit nu mijn weekblog. Ten eerste begon ik eindelijk na te denken als deze plek als een huis, maar nog steeds niet mijn thuis. Ik heb hier geen muur vol met schilderijtjes hangen en tekeningen. Hier staan geen foto's van mij en vrienden en familie in het huis en toch woon ik hier al 9,5 maand. Het is mijn huis op dit moment maar het mist veel aspecten om mijn thuis te zijn. Het blijft een soort van tijdelijk verblijf, maar het voelt ook heel gek omdat ik hier al zo lang woon. Het is wel mijn bed, mijn kleding en mijn spullen. Dan ga je nadenken hoe je thuis dan is, in Dongen met mijn vrienden en familie. Maar hoe gaat het zijn als ik straks thuis kom? Ik ben straks 12,5 maand van huis weg geweest en heb mij daarin ontwikkeld en ben zo ook zelfstandiger geworden. Ik heb hier geen echte vrienden en ben veel alleen op pad, straks heb ik ineens weer een grote groep mensen waarmee ik dingen kan en wil gaan doen (lekker dagjes weg of gewoon samen film kijken op de bank). Niet alleen ben ik veranderd maar ook al mijn vrienden en familie hebben een jaar lang hun leven geleefd en zijn ontwikkeld. Ik had deze week gewoon de gedachte dat mijn terugkomst moeilijker gaat zijn op emotioneel gebied dan ik van te voren had verwacht. Op dit moment en door het gehele jaar heen heb ik veel kunnen videobellen met vrienden en familie en hebben we elkaar nog veel gesproken, maar het gaat toch heel anders zijn. Dit alles betekend niet dat ik niet naar mijn thuis wil, heel graag zelfs, maar deze week heeft mij gewoon aan het denken gezet. Ik realiseer mij dat ik straks weer aan alles moet gaan wennen en in iedereen zijn leven terugkom na een jaar weg te zijn.