Vertrek

Na woensdag mijn feest te hebben gehad had ik het grootste deel van mijn afscheid erop zitten, maar zeker niet de moeilijkste. Donderdag ben ik nog naar Tilburg gereden om daar nog even afscheid te kunnen nemen van Lindy, waar ik in tranen van wegreed. Vrijdag kreeg ik nog een berichtje van mijn nichtje die vertraging had gehad dus er woensdag niet was maar ze was nog in Dongen dus heb ik ook van haar nog even afscheid kunnen nemen. 

Vrijdagavond ben ik nog op het gemakje de Efteling in geweest even weg van alle stress. Ondanks dat we bijna smolten heb ik een leuke laatste dag gehad. 

Zaterdag kwam het moeilijkste deel ik moest afscheid gaan nemen van de mensen die mij 3 maanden in huis hebben gehad en daarbij ook Colin en Anne. Het was een kort afscheid maar toen ik Colin in tranen zag kon ik het niet meer aan (ik was zelf ook al in tranen). Ik heb in de auto nog een dik half uur zitten huilen en heb 1,5 uur op de bank gelegen met mijn zonnebril op. Ik wilde even niet praten en als ik het over mijn afscheid met Colin had sprongen de tranen weer in mijn ogen, wat ga ik mijn maatje missen. Inmiddels was ik in Stampersgat waar ik samen met Mama en Tony in de avond Willemstad nog in ben gegaan en daar even lekker ben uitgewaaid. In de avond lekker ouderwets spelletjes gespeeld met Mama die mijn kamer niet wilde verlaten. 

Zondag kwamen mijn vriendinnen Daphne en Pam nog op bezoek en zijn we lekker gaan zwemmen. De regen gooide wat water in de plannen dus reden we door om ergens te gaan Glowgolfen. In de avond hebben we een goede afscheidsgourmet gehad en flink gelachen met 30 seconds. Toen was het toch echt tijd voor mijn laatste nachtje in Nederland. 

Natuurlijk was deze nacht een flinke hel. Ik had spanningen voor de dag erna en de muggen lieten mij ook niet met rust, dus veel slaap heb ik niet gehad. 

Om 7.30 uur ging de wekker. Ik ben mij gelijk gaan aankleden en heb wat gegeten en voordat ik het wist moest ik afscheid nemen van mijn kleine zusje. Nog geen 10 minuten later zaten we in de auto onderweg naar Schiphol. Samen met Daphne en Pam heb ik nog even flink gelachen en gezongen. De spanningen werden hoger hoe dichter we bij Schiphol kwamen. Nu gaat het toch echt gebeuren. 

Op Schiphol heb ik de andere meiden ontmoet waar ik mee naar New York vloog. We zijn gaan inchecken en naar de rij gegaan voor onze bagage. Toen kwam het moeilijke moment dat ik afscheid moest gaan nemen van Daphne, Pam, Mama en Tony. Natuurlijk rolden de tranen over mijn en ieders wangen en was het moeilijk om elkaar los te laten. Ik moest helaas verder de rij door en we hebben nog even gezwaaid om nu toch echt te gaan. 

Eenmaal door de bagage heen werd het rennen voor het vliegtuig. We zijn overal redelijk snel doorheen gegaan met een korte plaspauze, een beetje in de stress of we onze vlucht nu wel of niet op tijd zouden halen. Gelukkig stonden we er op tijd en hebben we allemaal ons plekje gevonden in het vliegtuig. Ik had vreselijke spanningen voor het opstijgen en elke keer als we een kleine turbulentie hadden kneep ik mij vast. Na een tijdje wist ik mij te ontspannen en viel ik lekker in slaap. Ik weet natuurlijk wanneer er eten aan komt want  precies op dat moment werd ik wakker. Na de maaltijd was nog wat proberen te slapen en wat spelletjes spelen de beste tijddoder. De vlucht duurde lang maar we hebben ons vermaakt. 

Uit het vliegtuig veel wachten koffers verzamelen en naar de campus. Het is hier nu 6 uur vroeger maar ik merk er niet veel van dus gelukkig geen of nog geen jetlag. We gaan om 7 uur pizza eten en dan krijgen we nog wat uitleg dan op tijd naar bed want morgen mogen we er weer vroeg uit.

Het lijkt allemaal nog heel nep alsof je morgen wakker wordt en je weer terug bent of dat je op een filmset rijd. Na een flink aantal jaren is mijn droom om Amerika te bezoeken dan toch echt werkelijkheid.